آرزوهایی که تک به تکشون پرپر شدند و سوختند

آخه بهار وقتی اومدی به زندگیم آرزوم همش فقط یه چیز شد اونم رسیدن به تو بود. از سمانه شنیدم از لج بابات میخوای دیگه ترک تحصیل کنی! میخواستم بهت زنگ بزنم آرومت کنم بگم نه بهارم تو داری اینجوری به خودت لج میکنی ولی جالب اینجاست که سه شنبه دانشگاه که رفتم ازشون واسه فارق التحصیلی خودم سوال پرسیدم. آره به خدا این تعجب آورتر از همه چیزهست که من آرشی که حتی همیشه میگفت من به گرفتن دکتری و phd تو رشتم مهندسی هوافضا حتی راضی نیستم و میخوام تا بالا ترین مقاطع ادامه بدم حالا دیگه توان درس خوندن ندارم.

نمیتونم خدا دیگه نه میخوام و نه میتونم که درس بخونم. دیگه درس بخونم واسه چی؟ واسه کی؟ خوشی هام که به پایان رسید و تموم شد. آره سهم من از زندگی شده این

شده فراموشیه آرزوهام و لحظه شماری واسه مرگ. واسه خلاص شدن از این همه زجر.

واسه نشنیدن کنایه های این و اون که بگند پس بهارتون کو آقا آرش؟؟؟!؟؟؟

چقدر عشق نامرده که با آدما اینجور میکنه. خدایا ازت میخوام هیچکس را نذاری عاشق بشه یا اگه عاشق شد بذار به عشقش برسه.

حال منو کی میفهمه؟ کی درک میکنه چی دارم میکشم؟ دیگه نفس کشیدنم واسم سخت شده بدون اون. دیگه دنیام شده تکراری و خسته کننده.

تنها شدم خدا تنهای تنها....

نه اینکه کسی پیشم نباشه نههههههههه خدا قلبم شده تنها...

مگه میشه فراموشش کنم؟ انگار همین دیشب بود که ازم قسم گرفت هیچوقت تنهاش نذارم...

بهارم الهی آرشت فدات بشه غصه نخور من تا ابد کنارتم. بهارم واسه تو نفس میکشم دیگه نفسمو تنهاش نمیذارم.

نسرین شاید تو هم یه روزی بخونی این وبلاگو. آجی نسرینم یادته وقتی همش یک ساعت ازش بی خبر میشدم چقدر واسش اشک میریختم میگفتم آجیییییییییی دلم شور میزنه واسه بهارم حالا بخند بهم نسرین بهم بخند.

بخند که چقدر میگفتی آرش تو حتی بهار را از نزدیک ندیدی به عشق نتی دل نبند اینجا دنیای مجازی یهست و همش دروغه ولی میگفتی آجی جونم بهار فرق داره بهار خیلی مهربونه و ............................

بهم بخندیییییییییییییید همه به احمق بودنم بخندید. به اشک هام بخندید.

ولی بهار.............

تو از تنهایی من شاد باش...

خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا